Snag Junction

Er zijn aardig wat plekken die hier iets met Junction heten en dat is dan een viersprong van wegen. En heel veel meer is het meestal niet. Snag Junction is niet eens een viersprong, maar een plek met een gravelroad naar rechts met na 25 km een verlaten First Nation settlement. Wel wordt de begraafplaats nog gebruikt en zou het veruit de koudste plek van de Yukon zijn, met een record van minus 80 graden Celcius. De weg hiernaartoe in niet under construction, maar zonder construction. Heel veel gaten in de weg, her en der plakken asfalt, soms een waarschuwing voor een stuk dusty road, wat geen asfalt betekent en de weg zelf lijkt te golven over de permafrost. Onderweg komen we 2 prachtige zwarte beren tegen. Langs de kant is een strook vrijgemaakt van bomen en daar groeien de eerste bloemen, een traktatie voor elke hongerige beer. Op de campground staat 1 andere camper- uiteraard op de mooiste plek. Maar het is our lucky day, want hij pakt in en vertrekt  Tijdens de lunch aan het water komt er een mountainbiker aangefietst, een Duitser die hier al een aantal jaar af en aan rondreist met een motorhome. Hij weet te vertellen dat ook dit ondiepe meer 2 dagen geleden nog bevroren was. Maar daar is met de warmte van de laatste paar dagen niets meer van te zien.  We lopen nog een stuk van de gravelroad richting Snag en ik heb voor de zekerheid m’n wandelstokken bij de hand. Want berm-beren vind ik hartstikke leuk, maar ik moet er niet aan denken om ze echt in het wild tegen te komen. Het laatste stukje lopen we langs de highway en worden we ingehaald door een police car. Hij draait de weg op naar de camping, rijdt een rondje en roept ons toe. Oh, oh, wat hebben we misdaan. Maar hij blijkt verlegen om een praatje en vertelt ons van alles en nog wat. Net 2 hele brutale vogels uit de hand amandelen gevoerd. Mag natuurlijk niet, maar was wel leuk, haha.

Nu gaan we een potje koken en morgen op naar Deadman Lake.