Lake Laberge

Dat is de plek waar we vandaag naartoe rijden. Maar eerst maken we een stop en wandeling bij de 5 Finger Rapids in de Yukon River. 5 enorme rotsen/kleine stone eilanden die elke doorgang nauw maken en zorgen voor snelle en gevaarlijke stromingen. In de goudzoektijd moesten Sternwheelers, die schepen met zo’n groot rad, tussen die rotsen doorvaren zowel up- als downstream en dat was levensgevaarlijk. Nu is de grootste doorgang zelfs nog vrij smal, terwijl 1 van de 5 fingers met dynamiet is opgeblazen. Een werkje dat 28 jaar duurde in die tijd.

Boodschappen doen we in Carmacks en daar kopen we het duurste bier van deze reis, haha. De liquorstore is namelijk nog gesloten, maar we kunnen bij het restaurant daartegenover terecht waar ze voor 8 blikjes Canadian Molsen maar liefst 30 dollar rekenen – boefjes.

We rijden nu minder dan 100 km van Whitehorse vandaan en het begint iets drukker te worden met alles, iets meer verkeer, iets meer civilasation en we komen zowaar een tentje tegen met een terras.

Dus cookies gekocht en koffie/thee. En even lekker zitten daar. Her en der zie ik strobalen, dus ik vraag aan de uitbaatster of er paarden zijn – want die begin ik behoorlijk te missen… Ze wijst naar een weitje iets verder op en vertelt dat daar een stallion staat. Hupsakee, ik kijken natuurlijk. Maar op borden met teksten als Don’t feed the horses en Keep far away, do NOT approach zie ik niks. Als ik terugloop, komt de uitbaatster, die ook bij de pomp de fuelfills doet naar me toe lopen. Ze wijst naar het schuurtje en als ik heel goed kijk zie ik daar inderdaad de stallion staan. Maar daar blijft het bij, helaas pindakaas.

Lake Laberge is werkelijk waar een prachtplek, de view wisselt constant en als je links kijkt zie je iets compleet anders dan rechts. ’s Avonds trekt er ook nog een piepklein regenfrontje over, die je echt van verre ziet aankomen – spectaculair.

Eten doen we langs de waterlijn en we raken aan de praat met een fietser, een beetje dikkige man van een jaar of 50 die in Vancouver woont en er een gewoonte van maakt om ’s winters lekker een paar kilo aan te komen en die er dan zomers ergens ter wereld weer vanaf te fietsen. Ik zeg grappig!

Morgen lopen we hier nog een trail en dan op naar onze laatste stop...

Time flies when you’re having fun!!