Op naar Tok!

Toek zegt Peter, maar je schijnt Tock te zeggen, dit keer geen Junction, hoewel er een afslag is richting Valdez en Anchorage.

Maar eerst nog even het meer rond in de kano. Het is windstil en de zon schijnt en het is warm, hoewel nog voor negenen. We varen langs de randen van het meer en zien verschillende soorten eenden, een vogel op hoge poten als onze snip en een aantal muskusratten. Die hebben ook een soort platte staart aan de achterkant, net als een bever en die gebruiken ze met zwemmen door een soort van 180 graden lengte-bewegingen te maken en daar gaan ze best hard mee. Eentje komt het meer over gekacheld met een enorme tak in z’n bek, echt te grappig.

Na een dik uur op het water, gaan we weer en route met de camper. De weg blijft tot vlak voor Tok erbarmelijk en als we later in het visitor centre zijn van Tok staat daar een oude dame minstens een kwartier lang haar beklag te doen tegen de baliemedewewerkster. Hopelijk gaat dat helpen… 

Onderweg zien we voor het eerst Kariboe, 3 jonge dieren die de weg oversteken. Cool! Maar helaas blijven ze niet even staan voor de foto, wat jammer nou!

Na Tok gaan we weer een paar dagen into the wild en dus moet er gesanidumpt worden en fresh water getapt en voor 3 dagen boodschappen gehaald. Drukke dag, haha.

Vlakbij Tok staan we langs Tok River op een kleine campground. De rivier is supersnelstromend, vol met mud en zelfs enorme boomstammen compleet met wortels komen mee naar benee. Heel apart.

Onze wandeling is redelijk over rechttoe rechtaan paden, met maar een klein stukje trail vlakbij de camping.

We komen nog wel over de Tok Cemitry, een bonte verzameling van welhaast vrolijke graven midden in het bos.

De Top of the World Higway gaat morgen = 1 juni open, dus we kunnen onze route blijven volgen zoals bedacht.  Chicken first en dan naar Dawson City.