Verder Cape Breton Island op

’ s Avonds en ‘s nachts wordt er hier geen autogereden, veels te gevaarlijk denk ik, dus heerlijk stil kunnen slapen.

De campground eigenaar komt langs om de nog openstaande campingfee op te halen en vertelt in korte tijd veel, haha. Hij komt van Newfoundland en is hier na z’n pensioen komen wonen. Niks doen vond ie niks, dus is hij een camping begonnen. Van 1976 tot 1979 was er een camping op dit terrein, maar daar was niets meer van te zien, zo overwoekerd. Jaren is hij bezig geweest om de boel op te knappen en nu draait hij z’n eerste jaar en is hij helemaal blij. Veel van zijn seizoensgasten werken in Inverness. Daar zijn 2 grote golfbanen die hoog staan in het lijstje beste golfbanen ter wereld en de rijken der aarde komen hier hun balletjes slaan. Een rondje slaan kost 550 dollar p.p., de nieuwgebouwde golf vakantiehuisjes 1,5 miljoen dollar...  Wij doen er een boodschap bij de Coop.

De liquorstore is nog dicht en de brewery nog niet open dus we rijden door.

De uitzichten zijn steeds prachtig en omdat we niet ver rijden vandaag, maken we regelmatig een viewstop.

Er verschijnen borden langs de kant die melden dat over zoveel km de laatste mogelijkheid is om boodschappen te doen. Dus bij de eerstvolgende Coop nog maar wat extra ingeslagen. Dan een bordje dat een stukje verder de laatste sandwiches te koop zijn. Waar gaan we in godesnaam naartoe...

Nieuwe biertjes kopen kunnen we trouwens wel vergeten. Op de deur van de volgende liquorstore zien we de verklaring hangen – zie foto’s. Lekker dan! Dus 3 dagen de bush in zonder bier – dat wordt afzien, haha!

We rijden door naar de campground, zetten de camper neer en gaan een eerste trail lopen, de Acadian trail, in totaal 9,6 km met 362 hoogtemeters. We nemen voor de zekerheid onze poles mee en dat is maar goed ook, want die zijn fijn te gebruiken op dit hobbeldeknots pad.

We beginnen langs een creek en volgen die stroomopwaarts. Het is hier zo groen, het lijkt wel voorjaar. Prachtig!

Op het eerste uitzichtpunt dat we tegenkomen gaan we even zitten in de roze bearstoel die daar is neergezet – geinig. 

Het is rustig op de trail, in totaal zien we 8 mensen. Bijna onderaan de laatste 2, 2 vrouwen en een hond. Peter loopt een stukje voor me en zegt ze in het Hollands gedag, zij groeten terug en ik zie ze denken - waar komen die gasten vandaan. Die vraag stelt ze mij.

En werkelijk waar 5 zinnen later zijn we erachter dat zij in Powell River woont en de buurvrouw van 3 huizen verderop is geweest van mijn tante Joke. Hoe dan???

Nou, veel gekker zal het vandaag niet meer worden.

Zo even douchen, potje koken (we hebben bison ground meat....) en dan morgen gezond weer op en hopelijk zonder al teveel spierpijn.