Terug naar Nova Scotia en door naar Cape Breton Island

Van het mooie uitzicht van gister is helemaal niks meer over. Om kwart over 7 heeft Peter nog net de zon kunnen fotograferen, maar meteen daarna zit het boven het water helemaal potdicht met mist. Koud is het vreemd genoeg niet.

We vertrekken bijtijds en ik koop op weg naar de boot nog 2 potten PEI honing, vind ik altijd leuk om overal op vakantie te doen.

Bij de ferry worden we ergens naar een gehandicaptenlane gedirigeerd en we blijven daar braaf wachten, tot we opeens uit de rij moeten komen en bijna vooraan in lane 3 worden gezet. We rijden als een van de eersten de boot op, haha, dus straks ook weer af.

Het blijft ongelofelijk wat er allemaal zo’n ferry oprijdt - veel auto’s, campers, auto’s met aanhangers, bussen met toeristen en vrachtwagens met enorme houttransporten, het gaat maar door. Vanaf ons autodek gaan we met de lift omhoog, net als we binnen staan, stroomt de toeristenbus met bejaarden enzo leeg en een groot deel wil ook die lift in. Proppen dus en hopsakee er kan nog best een bejaarde bij... Van de knopjes 0 verstand, dus we gaan eerst een level naar beneden, de helft stapt uit en ook weer in en dan terug naar het level waar we vandaan kwamen, consternatie alom en toen toch opeens zomaar naar het juiste deck. Terug nemen we de trap, haha!

Boven bij het restaurant hangt er een verschrikkelijke bak- en braadlucht vanwege alle vette ontbijtjes die genuttigd gaan worden. Wij gaan even naar buiten voor de selfie of the day en schrikken ons kapot als de scheepstoeter van heel dichtbij afgaat. Hij toetert om de paar minuten en er staan ook bootmensen op de voorplecht in de mist te turen of alles veilig is.

We moeten 200 km rijden naar onze volgende stopplek en besluiten snelle meters te maken door 150 km highway te nemen. Een mooie weg, op en neer door de heuvels, met heel veel bos met al eerste herfsttinten. De snelweg is hier trouwens rozerood van kleur, wie weet is het asfalt met PEI zand er doorheen 😊

Eenmaal op Cape Breton Island nemen we de scenic kustweg. Even stoppen lukt niet echt, omdat de zeldzame parkeerplekken slecht en heel laat worden aangegeven. Meestal ben ik degene met de hongerklop, maar nu krijgt Peter een serieuze wegtrekker, haha.

Ik voorspel dat we straks heus een kerkje en een pleintje zullen tegenkomen om te kunnen stoppen en geloof het of niet dat gebeurt, we stoppen tegenover een kerkje. Snel eitje bakken en daarna stukje lopen van de Celtic Shores Coastal Trail, door het bos, langs zee en met uitzicht over marshlands.

Dan door naar de campground van de dag. Haar naam is veelbelovend – Maple Meadows net buiten Inverness. De tentplaatsen liggen wat achteraf en inderdaad verspreid over een mooie meadow met grote bomen, maar onze rv heeft een plek op 150 meter naast de doorgaande weg en dan is die scenic highway van daarnet opeens een stuk minder aangenaam 🥴

Morgen gaan we verder het eiland op en voor de komende dagen staan er mooie wandelingen op het program.