Op pad op PEI

Na een overheerlijk ontbijt met blueberry pancakes en lekkere koffie’s van barista John, vertrekken we om 9.30 naar Summerside. Een plaatsje aan de overkant van de kleine inham, de plek waar alle voorzieningen zijn en waar ook mijn nicht Kristin woont.

Ons eerste bezoek is aan The Wyatt House, een huis nog geheel in de stijl van toen...

(de eerste settlers op PEI waren Fransen en na een tijd werd het eiland overgenomen/afgepakt door de Engelsen. Sommige delen van het eiland zijn nog steeds Franstalig en er zijn ook nog Franse scholen)

In de Wyatt House heeft een vrouw vanaf haar geboorte tot aan haar dood in 1998 gewoond, 102 jaar. Deze Wanda Wyatt was van goede komaf, heeft veel gereisd en veel goed gedaan voor de plaatselijke gemeenschap. Speciaal voor haar is er een wet aangepast, zodat zij als eerste vrouw rechten kon gaan studeren. En zij verdiende veel geld op de stockmarket, iets wat toen vast ook niet door veel vrouwen werd gedaan.

Alle inrichting is nog authentic, heel veel brieven, documenten en wat dan ook zijn bewaard gebleven en dat alles maakt dat onze gids Lauren een schat aan informatie met ons kan delen. Leuk om te zien en leuk om te horen!

We rijden verder door het stadje en stoppen bij het sportcentrum van Summerside. Dit kleine plaatsje heeft 2 overdekte ijshockey hallen, een dito zwembad en voetbalveld, een atletiekbaan en een paardenbaan waar met sulkeys wordt gereden. Veel toch?

We gaan nu met een aantal tussenstops op weg naar Cavendish beach. Er zijn overal inhammen van de oceaan, dan wel meertjes. Piepkleine vissersplaatsjes. In sommige watertjes zie je allemaal drijvers aan de oppervlakte, dat blijken mosselkweekstokken te zijn, stokken die de bodem net niet raken, opdat krabben de boel niet opeten.

Cavendish Beach is niet het mooiste strand (stranden en land zijn hier rood!), maar wel het bekendste, vanwege de zandduinen en de rode zandsteen kliffen. Nu in het laagseizoen is het er heerlijk rustig, maar zomers schijnt het er berendruk te zijn. Het is er prachtig en de lucht is zo zuiver. Op Nova Scotia en ook hier heb je steeds de beste luchtkwaliteit mogelijk, aldus onze Apple weer-app.

Nu gaan we op pad naar een echte tourist trap zoals John de mooi aangelegde tuinen en Gallery van Brackley Beach noemt. Maar heus een prima plek om even rond te lopen in de tuinen en mooie houten beelden, stoelen, banken, tafels, pottery en prullaria te bekijken.

Het is inmiddels supper time en we gaan iets eten wat Peter en ik nog nooit hebben gegeten. Lobster! Op zowel Nova Scotia als hier wordt er enorm veel lobster gevangen. En wij gaan er ieder eentje opeten....

Het is een enorm restaurant dat nu lang niet vol zit, maar in het hoogseizoen dus wel.

We krijgen een grote plastic slab om en onze lobster wordt geprepareerd en al geserveerd (= redelijk in stukken). Na nog een beetje extra breekwerk, kun je het vlees eruit halen met je vork of speciale prikker en dopen in geklaarde boter. En dan eten en proeven en dan blijkt het gewoon heerlijk. Maar ja, het blijft kreeft en dat is voor een Hollander toch op de een of andere manier moeilijker eten dan gebakken vis, haha.

Het was een mooi dagje PEI!