Camper ophalen en op weg

Na een overheerlijk maar enorm ontbijt, waarvan bij Peter de helft nog de doggybag in gaat, worden we door een vrolijke oude man opgehaald om naar de camperverhuur te gaan. Hij voorspelt een wachtrij omdat het maandag Victoria day was geweest, maar niets van dat alles. Binnen de kortste keren zijn we en route, op weg naar de Wallmart.

Daar kunnen we ons melden bij de pick-up, want Peter heeft de boodschappen online besteld. Alleen kunnen ze zijn bestelling niet vinden…, met 4 m/v worden er systemen geraadpleegd en halleluja – ze liggen ergens anders. Als tegemoetkoming voor het even moeten wachten krijgen we kortingsbonnen en worden de boodschappen met een karretje naar de camper gebracht. Top geregeld.

Na een paar km Alaska highway slaan we rechtsaf de Klondike highway op en dat is meteen al een prachtige weg met maar af en toe een andere auto. En zoals motorrijders dat ook doen, wordt er even handje opgestoken naar elkaar, grappig.

Nog maar net op weg, zien we voor ons vanaf links een beer de weg oversteken, echt waar!

Ze loopt traag naar de overkant en uiteraard stoppen we om te kijken. Na een seconde of 10 komt haar jong uit de bosjes gehuppeld. Aan de overkant loopt de kleine naar rechts, maar dat is niet wat de moeder wil. Ze rent naar de kleine toe en jaagt hem de boom in. Zelf loopt ze langs de rand van het bos verder weg van haar jong als wil ze ons daarvandaan meelokken. We rijden zachtjes mee en maken nog een paar foto’s en laten haar dan weer alleen. Ze was echt prachtig, een mooie glimmende bruine vacht en echt zo’n heerlijk easy peacy berenloopje…

We komen nu een prachtig groen/blauw meer tegen, Emerald Lake. De kleur van het water wordt veroorzaakt door de weerkaatsing van de zon op de rockflower mineralen in het water en die rockflower wordt weer van de rotsen afgesleten als het smeltwater uit de bergen naar beneden komt.

Een stuk verder stoppen we bij Carcross Desert. Het ziet er echt uit als een stuk zandwoestijn met zandduinen en al. Maar het schijnt dus de bodem van een meer uit de een of andere ijstijd te zijn.

En waar het ene meer al volop ontdooid is, komen we nu langs een meer en moerasachtig gebied waar nog ijs en sneeuw ligt – ziet er ook weer prachtig uit.

Nog een 35 km is het naar onze bestemming Skagway, maar we moeten nog de Canadees/Amerikaanse grens over. Aan het loket krijgen we te maken met een douanier die volgens ons echt stomdronken is, echt niet normaal. Hij houdt onze paspoorten vast en zegt ons naar de parkeerplaats te rijden voor een check van de camper. Maar daar verschijnt niemand, dus na even wachten toch maar naar het kantoor. Daar staan 4 douaniers niets te doen en samen gaan ze ons helpen. Het blijkt dat we nog Esta formulieren moeten invullen. 

Daar moet voor betaald worden. Onze dronken vriend is inmiddels via de zijdeur uit beeld verdwenen. Een van de mannen gaat nog mee de camper in en onze 12 eieren worden in beslag genomen – mag niet! Nou, als dat alle schade is

Zo rechttoe rechtaan als Whitehorse was, zo toeristisch is Skagway. 4 Enorme cruiseschepen liggen in de haven, er rijden toeristische treinen de bergen in en alle gebouwen zijn mooi opgeschilderd in westernstijl. Na 6 uur gaan alle toeristen hun boot weer op en is het er bijna uitgestorven. Wij drinken een paar lekkere Alaskan biertjes in Bar Bonanza en daarna eten we in de Skagway Brewery – ook helemaal top.

Morgen gaan we verder op pad en dan ook een stuk met de boot naar Haines.