Nog een subliem kayak dagje

Maar we starten de dag met een filmpje van Vriend, opgestuurd door happycatbySilvia. Hij laat zich even lekker verwennen, de boef.

Dan campertje ontkoppelen, Peter swiped de boel nog even schoon en off we go. Het is 4 km rijden naar de kayakverhuur, dwars door het mooie Kejimkujik park heen.

In het park woont een heel pallet aan wildlife - black bear, mink, flying squirrel and red fox. (niks van gemerkt overigens). Maar om 1 dier maken ze zich vooral druk en dat is – ik had het nooit kunnen verzinnen... de turtle en dan vooral de endangered Blandings turtle. Op onze campground is zelfs een turtle opvangcentrum.

Bij de verhuur wordt er gevraagd of we kayak ervaring hebben en kunnen we “Jazeker gister nog” zeggen 😊

Deze kayaks zijn echte toeristenbakken en zo stabiel als wat, heerlijk. De dame achter de balie raadt ons aan om in de ochtend het meer op te gaan en wat eilandjes te ronden, want het water is onvoorstelbaar vlak vandaag en dat komt niet vaak voor.

Het is er werkelijk waar allemachtig prachtig en we peddelen op ons gemakkie zo’n 10 km in de rondte. Dan zijn we weer terug bij de verhuur en gaan we lunzen in de camper.

In de middag gaan we de Mersey river op, heel anders, met aan 2 kanten bomen die al prachtige herfstkleuren krijgen, moeraslanden en enorme maple trees.  En gaan we op de hunt for turtles.

Omdat de nacht vrij koud was, is de inschatting van de dame dat we schildpadden kunnen tegenkomen die zich in de zon aan het opwarmen zijn. Ik zie de eerste, niet de Blandings turtle, want die heeft een geel nekkie, maar wel bijna..., want de mijne heeft een geel gestreepte nek...

Even verderop spot Peter een snapping turtle, een bijtschildpad, een groot soort van prehistorisch beest die zich over een stuk omgevallen boom heeft gedrapeerd en heerlijk ligt te zonnebaden.

We varen verder, maar het wordt stroomopwaarts steeds zwaarder en zwaarder en na een stop in een uithammetje keren we om en peddelen relaxed terug naar Jakes Landing, het eindpunt. Het was awesome!

Op de terugweg scoren we nog een zak hout om ons eerste vuurtje te stoken. Het is een vrij kleine firepit, we hebben geen axe om kleine houtjes te hakken en de best grote brokken in twee stukken, maar het lukt en we hebben de hele avond een fijn vuur.

Terwijl ik een blogje tik, kookt Peter. Dan lekker eten en biertje drinken – het was weer een lucky bastard dagje!