Back to Canada

On Top of the World Highway, looking out on creation…

(vrij naar een songtekst van de Carpenters)

Onze laatste Amerikaanse dollars maken we op aan vers gemaakte bosbessenscones en chocolate cookies - voor onderweg als lunch.

Meteen over de brug van Chicken staat het bord End of Pavement road – dat is dan maar meteen duidelijk.

Ze hebben heel veel waarschuwingsteksten om bad road conditions aan te geven, zoals ‘ loose gravel’, ‘ dusty road ahead’, ‘ Bumps’ en Dip’, met daarbovenop nog grote pilonnen aan de kant of rode vlaggetjes om duidelijk aan te geven waar precies.

Maar de Top of the World highway is gewoon een hele prima weg.

We starten op 500 meter en gaan tot ruim 1200 meter de lucht in om vanaf die hoogte weer af te dalen naar Dawson City, dat op 300 meter ligt. De route is echt waanzinnig mooi.

Ergens rond het hoogste punt is de bordercrossing naar Canada. De ArriveCan heeft weer een update gehad, dus ons kan niets gebeuren, haha!

Deurtje van het kantoor gaat open en wie zien we daar…, de vrouwelijk douanier van de vorige crossing. Wij herkennen haar en zij herkent ons, zo grappig! Ze zegt “you know the drill” en stelt verder geen vragen. We praten even heen en weer en ze vertelt dat ze familie heeft in Powell River, de plaats waar m’n tante woont en waar we over een dikke week naartoe gaan. Robinson is haar achternaam en ze heeft het ook nog over Stuart.

En ze vertelt dat alle bordercrossings vanaf 1 juni internet en wifi hebben!!! Te laat voor ons, maar evengoed mooi nieuws.

In Dawson City stoppen we nog voor de veerpont-oversteek om aan de river op de Yukon Campground te gaan staan. Wandelend gaan we naar het goudzoekersdorp, dat nog helemaal in stijl is.

Sommige huizen nog echt oud, andere mooi gerenoveerd.

De kinderen van de lagere school hebben zelf de kleuren mogen kiezen en dat heeft een vrolijk gebouw opgeleverd, haha!

De oversteek met de veerpont is maar een paar maanden per jaar nodig. Zo’n 7 maanden per jaar is de best snelstromende rivier stijf bevroren. Sinds 1896 wordt er in het dorp gewed wat het moment van de icebreak zal zijn. Mensen kunnen een dag en tijd kiezen en geld inzetten. Op het ijs komt een driepoot te staan met een touw eraan die op de wal aan een klok hangt. Spoelt de driepoot weg, dan stopt de klok.

Dit jaar was de icebreak laat, pas op 7 mei.

Downtown nog een burgertje en fish & chips gegeten met een ijsje toe en nu weer even lekker chill aan de river een biertje drinken en een stukkie tikken.

Morgen gaan we eerst weer een fill up doen en dan een paar dagen naar het Tombstone National Parc.