Kootenay Parc (2015)

Woensdag bijtijds op om even online te gaan bij het bezoekerscentrum van de campground en om gelijk ook ons blog te updaten. We gaan via een toeristische route op pad naar Cranbrook en moeten daarvoor een half uurtje met een ferry om de oversteek naar Kookanay Bay te maken. Meteen aan de overkant merk je aan de aankleding van huizen en surroundings dat er hier veel hippie-achtigen wonen en later lezen we dat dit de plek is waar een yoga goeroe woont met veel van zijn volgelingen. De weg is allemachtig prachtig en kronkelt van links naar rechts en tegelijkertijd van hoog naar laag. Voor ons op de weg zien we opeens – het zal je niet verbazen – een jonge beer. Even wat gas terug om de kleine de kans te geven een veilige oversteek te maken. Heel rustig tuffen we door, want de tank is bijna leeg. Met nog 18 liter benzine (we rijden amper 1 op 4) zien we gelukkig een pomp en de pompwinkel is een echte Jantje van Alles…tot aan shotguns aan toe ;-) We zijn weer terug in Indianenland en dat blijft mooi. Oh ja, had ik al verteld dat we ook een heuse house mouse hebben…. Zo nu en dan rent hij van de ene kant van de camper naar de andere en is vervolgens nergens meer te vinden ;-) We tuffen nog een uurtje verder en gaan dan bij een Rest Area een broodje eten. Bij het wegrijden is er bij de opgang naar de Highway een opstoppinkje, 2 auto’s, een camper, mannen langs de kant. En een losgebroken paard. Iemand heeft een waslijntje om z’n nek geknoopt en  bindt hem aan een boom.  Lijkt me geen fijn plan, want als hij dan in paniek raakt… Dus het fjordenpaardje weer losgemaakt en samen gewacht op de gewaarschuwde eigenaar. Gezellig. “s Avonds overnachten we bij Wasa Lake en wandelen nog even rond het meer, geen woeste trail dit keer,  maar vooral een inkijkje in de huizen en tuinen van de rijken uit deze omgeving, ook leuk voor de verandering. Tot twee keer toe zetten we de campground op stelten. ’s Avonds gaat het brandalarm af als Peter staat te kokkerrellen – en hoe krijgt Lieke zo’n ding uit… niet, en de volgende morgen gaat het autoalarm af als Lieke de slide out naar binnen wil doen en hoe krijgt ze die uit – ook niet…

Donderdag op pad naar Kootenay National Park. De zon doet z’n best en dat is fijn, want het uitzicht met links en rechts hoge Rockies en zelf nog rijdend in Indianenland is mooi. Helaas winnen de wolken en lijken er geen bergen meer te zijn. Die zien we pas terug als we Kootenay Park inrijden. Mooi, maar al heel gauw heel gek. In 2003 is hier namelijk een ontzettende brand geweest en is alle bos, maar dan ook echt alle bos afgefikt langs deze 80 km lange weg. Wat je dus ziet zijn hele hoge bergen vol verbrande bomen. Ze staan er nog wel, maar alleen de geraamtes. Wat moet dat heftig geweest zijn! Helemaal aan het eind van het park draaien we een soort van ghost-campground op. Niks en niemand te zien, wat een droefenis, zelfs niet mooi van lelijkheid. Plan was om hier een collega van Peter te ontmoeten, maar dat gaat hem niet worden. Doorgereden naar Banff en met enige moeite een plekje voor de camper gevonden. Het is lang weekend voor de Canadezen met Labour Day op maandag en blijkbaar gaat iedereen er dan op uit. Zo meteen uit eten in Banff met collega en vrouw. Gezellig. En vanavond wordt de eerste sneeuwval van het seizoen voorspeld, dus wie weet hoe de wereld er morgen uitziet ;-)